27 oktober vertrek naar Florida

Na een redelijke nachtrust is het dan zover! Opstaan, douchen en de laatste spullen inpakken. Mijn broer Rob staat 6.30 uur netjes voor de deur om ons weg te brengen naar Schiphol. Het weer is best redelijk voor de tijd van het jaar. Zonder oponthoud en/of file komen we rond 8.00 uur op Schiphol aan. Het inchecken blijkt een fluitje van een cent en door de douane gaan stelt ook al niets meer voor. Het paspoort wordt inmiddels automatisch gescand. Al met al kunnen we rond halfnegen naar de gate te vertrekken.We besluiten eerst rustig koffie te drinken en een broodje te  eten. Krantje en het blad 'Linda' kopen verhoogd de vakantievreugde. Een buitengewoon strenge controle zwakt het fijne gevoel iets af. Cor moet zijn Axe deo inleveren(tja logisch, want daar zou je zomaar in het vliegtuig de meest vreselijke dingen mee kunnen doen!) en mijn gezichtslotion is erg aantrekkelijk voor de douane, dus ook die inleveren.  Ik doe moeite serieus te blijven, maar het werkt wel op m'n lachspieren! Helaas,regels zijn  regels! Precies 11.00 uur vertrekken wij van de gate en om 11.20 uur komen de wielen los en zitten we vrijwel direkt boven IJmuiden. Cor en ik zijn beiden emotioneel. Heel dubbel. Verdriet, omdat beide partners er niet meer zijn en vreugde dat je dit nog samen mag meemaken. De aankomst in Washington was een halfuur eerder dan gepland vanwege prima weersomstandigheden onderweg. Vooral Cor genoot enorm van het opstijgen, het uitzicht  en de landing, maar ook de Amerikaanse douane maakte enorme indruk. Wat er al niet moet gebeuren vóór je de USA binnen mag is niet niks. Voor mij is dit de 19e keer, dus weet het wel zo'n beetje hoewel het merkbaar is dat de regels steeds weer aangescherpt worden!. Samengevat hebben wij een prima reis gehad! In Orlando verliep het ophalen van de auto (waar een groot gezin riant in kan rijden) vlekkeloos. Rond 8 uur pm  (locale tijd) reden we op de highway naar onze villa. Eerst bij de Walmart(grote supermarkt die 7/24 open is)langs, voor een paar kleine boodschapjes en daarna een broodje eten bij de Subway. Heerlijk! Het is nog steeds 24 gr.!Aangekomen bij de villa even de lockcode invoeren en dan neerploffen op de bank.Dat dachten we! Helaas was niets minder waar! De code in het huis te komen werkte niet. Het was een behoorlijk lachwekkende situatie. Cor scheen met een 'knijpkat' (een soort zaklantaarn die je zelf kunt opwinden)op de deur zodat ik de code kon intoetsen. Het lukte niet. Dan maar naar de buren. Ook de buurman, die zeer behulpzaam was, lukte het niet. Oké, een hotel was de enige oplossing. Gelukkig viel mijn oog op een telefoonnummer dat ik belde. Wie weet, niet geschoten is altijd mis! Toevallig bleek het de manager van het resort, die natuurlijk net onderuit gezakt op z'n bank zat, te zijn. Het was kinderlijk eenvoudig! We zaten aan het verkeerde slot te klooie! Sorry mevrouw waren we vergeten te zeggen! Tuurlijk, maakt allemaal niet uit!. He he eindelijk naar binnen. O ja, nu de alarmcode nog. Hoe was het ook alweer? Natuurlijk toets ik daarop de verkeerde code in en binnen no-time heb ik alle bewoners van het resort van de slaapverwekkende tv gehaald! Paniek! En dan is Cor(de rust zelf) daar. Toetst de juiste code in en schrik ik bijna van de rust die dat teweeg brengt. Wat een ervaring!Inmiddels is het laat en om 5 uur in de ochtend (Ned. tijd) doen we het licht uit.