Terug in Kissimmee

Zaterdag 8 november verlaten wij het cruisschip. Het is prachtig weer en voor we het weten zitten wij al in de bus van Alamo om onze huurauto op te halen. Er staat een mooie zwarte VW suv voor ons klaar. Daar komen we de volgende 4 weken best mee door! Vanaf Port Canaveral naar Kissimmee, waar onze villa staat, is hooguit een uurtje rijden. Lekker snel thuis om van de zon te genieten, zo stellen wij ons dat voor. Helaas verloopt het allemaal weer anders. Ongeveer 150 meter voor de afslag naar huis rijden we een file binnen, waar niet meer uit te komen is. Een uur in een file met de brandende zon en nog 150 meter te gaan is heeeeel lang! Maar eerlijk is eerlijk, we hebben ons ook weer kostelijk vermaakt. Tot onze verbazing lijkt het wel of alle Amerikanen die in een file staan opeens hoognodig moeten plassen! Stel je voor, pa stapt eerst uit. Rent naar de kant van de weg de bosjes in,om een flinke plas te lozen.Vervolgens moet hij een sprintje trekken om weer de auto, die stapvoets is doorgereden, in te halen. Dan is ma aan de beurt. Zij kan minder hard hollen en ziet een soort van hokje waar ze in verdwijnt en vervolgens weer opgelucht uitkomt. En zo gingen er nog een paar. En wij maar hopen dat de file ineens is opgelost en pa en ma maar achter de auto moeten aanhollen. Wel wreed maar ook weer lachen! Wij hebben genoten en de file werd deze keer als minder erg ervaren.

Heerlijk ook weer om terug te zijn. Zeker nu het mooi weer is en we bij ons zwembad kunnen zitten, dat heel warm qua temperatuur is. Ze hebben waarschijnlijk vergeten de verwarming lager te zetten toen we weg waren! Vinden wij niet erg.

Zondagochtend is het bewolkt en rond 25 graden. Cor en ik gaan eerst hardlopen, maar voelen ons al niet echt fit.Zal wel vast van de temperatuurswisseling komen. Heel warm gehad op de boot maar ook behoorlijk koud. Tja, en dan zijn we ook nog aardig bejaard, dus dat hakt er lekker in!

Inmiddels begint het zachtjes warm water te regenen. Geen weer om buiten te zitten, maar voor binnen is het veel te warm.Dan maar shoppen. Wat moet moet! Ik weet een outlet waar ze Ugg's verkopen, dus gaan we die richting op. Het slenteren gaat na een paar uur toch vervelen, ondanks dat we mooie Nike's hebben gekocht en nog veel meer sportkleding hebben gezien. De Ugg's zien er vandaag minder mooi uit en de prijs staat me ook al niet aan. We voelen het aan ons water: we gaan vast ziek worden. Zelfs een hapje buiten de deur eten vinden we niks. Eenmaal thuisgekomen hangen we wat op de bank. Cor verdwijnt al snel z'n bed in. Hij heeft koorts.

Dinsdag en woensdag zijn wat saai te beschrijven. Twee zielige vogeltjes, met rood doorlopen ogen, al snotterend en proestend op de bank. Dat kan ook gebeuren. Een fikse verkoudheid is met dit klimaat en overal airco zo opgelopen. Je denkt alleen altijd dat dit jou niet gaat overkomen. Wel dus. Maar goed, inmiddels hebben we weer een flinke partij anti-stoffen opgebouwd.

Donderdag 13 november zijn we beiden weer aardig opgeknapt, hoewel Cor zo nu en dan toch nog koorts heeft. Een bijzondere dag voor mij, daar Ruud en ik vandaag 50 jaar getrouwd waren geweest.Zover is het niet meer gekomen. De herinnering is wat blijft. Vandaag gaan wij naar het strand(Cocoabeach). Het is prachtig weer. De temperatuur ligt rond de 28 graden. Dit strand ligt vlakbij Cape Canaveral waar lanceringen plaatsvinden. Een prachtig gebied.De zee is koud en ik krijg de kriebels van al dat zand. Vooral als er zonnebrandcreme op je huid zit, voelt het zo vies aan.Dus na ruim een uur zonnen gaan we toch maar weer terug. Vooral Cor is niet oké en heeft nog koorts. Die nacht slapen we slecht en gaan maar met een kop thee op de bank wat zitten vogelen op de wats-app. Niet handig, want kinderen vragen al gauw(als zij weten dat het bij jou s'nachts 3 uur is)'is alles wel oké daar?' Dan maar tv kijken.

Vrijdag begint grijs. Nog steeds hebben we geen zin om leuke dingen te ondernemen. Geweldig hoor zo'n cruise, maar dat je na afloop daar de griep van krijgt stond naar mijn mening niet in de folder! Ik kan wel alweer hardlopen maar Cor ziet dat nog niet zitten. Toch gaan we s'middags nog even naar een mall waar Cor nog niet is geweest. Misschien knapt hij daar van op? En ja hoor, zodra we de Timberland winkel binnengaan lijkt Cor meer en meer op te knappen! Dus hij koopt een zoveelste paar schoenen en roept nog wel: hoe krijgen we dit allemaal mee terug naar Nederland? Ehhhh komt tijd komt raad Cor! Bij Old Navy(leuke kledingzaak)zien we weer zoveel, dat de helft wordt gekocht en de helft teruggelegd. En dan te bedenken dat vanaf volgende week de echte koopjes gaan komen!

Black friday, dat is de dag na Thanksgivingsday, waarop alle Amerikanen de winkels afstropen voor de koopjes. Op het nieuws zagen we dat er nu al mensen voor bepaalde winkels hun tentje hebben opgezet, om maar vooral niks te missen van wat er aangeboden wordt!

Onze vrijdag verloopt best goed en na eindelijk weer 's een goeie nachtrust breekt toch de zaterdag aan.

Vandaag had ik me voorgenomen om de Ugg's, die ik zo graag wil hebben, te scoren. Het weer is er nou niet bepaald geschikt voor, want het is al vrij snel 28 graden. We zijn al vroeg in de outlet store en ik slaag vrij snel voor die heerlijke warme laarzen. Arme Cor, wat heeft die man engelengeduld! Hij doet verwoede pogingen om mij van die (voor hem)foeilelijke laarzen af te krijgen. Helaas, ik vind ze zeker ook niet mooi, maar ze zijn zo lekker warm! En dat is het buiten ook, dus stoppen we met shoppen en gaan meteen naar huis. Gelukkig voelt Cor zich nu ook weer een stuk beter.

In de middag gaan we naar de flea-market. We willen een grote reistas kopen want zien toch wel de bui hangen hoe we  alles, wat gekocht is, weer mee terug nemen. We slagen nu niet en besluiten morgen verder te zoeken naar een goeie (vooral grote)reistas. Even een hapje eten en daarna Old Town in. Old Town is een gezellig straatje waar af en toe wat evenementen worden gehouden. Zoals vanavond de bekende (oude auto's)show, die door trotse Amerikanen worden gereden. Het is wel een vertoning hoor! Eerst het volkslied (dat we net zo hard mee brullen als de Amerikanen zelf) met de bijbehorende hand op het hart! Geweldig. Dan komen de auto's voorbij. Leuk om te zien hoe trots deze mensen op hun bezit zijn, maar na een kwartier kun je bijna geen adem meer halen van de uitlaatgassen! Maakt niet uit, zij blijven wuiven en wij duiken de plaatselijke kroeg wel in. Toch heel leuk om mee te maken. Verder is het Old Town straatje heel divers. Je kunt je tanden laten bleken bij de plaatselijke kruidenier lijkt het wel. Men mag daar alle beroepen uitvoeren zonder enige kennis van zaken! De kosten zijn slechts $129, maar voor $75 wil de persoon ons gebit ook wel een stukje lichter maken. Ik zag me al met nog 2 stompjes zwarte tanden uit de stoel komen! Dus maar niet gedaan. Het is druk dus er zullen vast nog wel toeristen komen die dit als een buitenkansje zien!

Morgen komen de volgende dagen aan bod.